Mijn moeder is eind 1944 geboren. West-Brabant is bevrijd op Moerdijk, Klundert en Willemstad na. De mensen slaan op de vlucht. Ook de arts. Een dappere kraamvrouw blijft bij mijn oma en helpt mijn moeder ter wereld. De doodsangst, het geluid van de bommen, het geschreeuw: het is opgeslagen in elke lichaamscel. Er is nooit tijd en ruimte geweest om deze gebeurtenis emotioneel te verwerken. Een normale gang van zaken voor die tijd. Opstaan en weer doorgaan. Deze gebeurtenis heeft gevolgen voor mi...

Lang nadat het daadwerkelijke gevaar geweken is, voelt je lijf nog de reacties. Dit is een onbewuste overlevingsstrategie voortkomend uit het idee: dat wat er ooit gebeurd is, heeft zoveel pijn gedaan, leverde zo veel onmacht, afwijzing of verdriet op – dat mag nooit meer gebeuren. Zo werkt het ook bij dit pleegkind uit mijn praktijk. 8 jaar oud. Stoer, sportief, watervlug en heel alert.

In mijn werk kom ik veel in aanraking met zorgteams. Op scholen en in instellingen. Ib ers, coaches, ambulant begeleiders, orthopedagogen en psychologen houden zich daar bezig met de zorg rondom het kind of de jongere met niet begrepen of niet gewenst gedrag. Mij valt het op hoe snel er wordt toegewerkt ‘naar het praten over’ en ‘het zelf zoeken naar een oplossing voor het probleem’. Een manier van werken die meestal niet werkt. Waarom niet? Men vergeet dat er eerst sprake moet zijn van het ...

Stotteren. Vaak heb ik me afgevraagd waarom ik zo stom ben geweest om mij deze manier ‘van wakker schudden’ te laten toebedelen. Inmiddels weet ik beter, en ben ik deze ervaring een soort van dankbaar. Het heeft me enorm ver gebracht'​. Het versterkt mij ook in mijn missie kinderen te helpen die worstelen met de thema s hechting, veiligheid en niet begrepen gedrag. Dit najaar geef ik een scholing aan logopedisten en stottertherapeuten over de invloed van het brein en bewegen op het stotte...

Aan de manier van bewegen van het kind kun je zien waar het vastloopt, waarom het vastloopt en wat er nodig is om het gemakkelijker te maken. Zo kom je erachter wat wél werkt en levert het voor alle partijen zoveel meer op. Helaas wordt hier in de zorg rondom het kind nog veel te weinig rekening mee gehouden. Een ervaringsverhaal uit mijn praktijk.

Als baby huilde je veel. Zelfs je moeder kon jou geen troost bieden. Uren huilde je, achter elkaar, en als je even stil was, was er nog geen ontspanning in huis; er werd gewacht op het moment dat je weer zou beginnen. De energie stond gespannen als een uitgerekt elastiek. Die gespannenheid was voelbaar tot in je slaapkamer. Je moest er gewoon weer van huilen. Rond de acht maanden leek het als vanzelf beter met je te gaan. Je groeide op zoals er vaak gewenst wordt dat het zal gaan: gezond, sne...

Over het kind met overlevingsstrategieën en reflexintegratie